مفهوم عقد نکاح
نکاح در لغت به معنی عقد زناشویی بستن، عقد ازدواج بستن و.. آمده است و در واقع به معنای ضم ( پیوستن ) است و در اصطلاح حقوقی می توان آن را چنین تعریف کرد: نکاح قراردادی است که به موجب آن زن و مرد در زندگی با یکدیگر شریک و متحد شده، خانواده ای تشکیل می دهند. قرآن ازدواج را مایه آرامش دانسته و به مسلمانان توصیه کرده است که مردان و زنان بیهمسر خود را همسر دهند. بر طبق روایات، ازدواج بزرگترین نعمت پس از نعمت اسلام، نگهدارنده نصف یا دو سوم دین و سنّت پیامبر اسلام(ص) است.
نکاح دائم و موقت
نکاح دائم برای تمام عمر برقرار می شود و مدت آن با فوت یکی از آن دو همسر یا طلاق یا فسخ نکاح پایان می یابد. نکاح منقطع برای مدت معینی است یعنی عقد ازدواج بین زن و مرد برای مدت معینی قبل از یک ساعت یا یک ماه الی ۹۹ سال منعقد می شود و در پایان مدت، نکاح خود به خود منحل می شود و طرفین، یعنی زن و مرد از قید زوجیت خارج می شوند. ازدواج دائم در واقع ازدواجی است که در صیغه آن مدت خاصی ذکر نمی شود و به نیت همیشگی است، اما ازدواج موقت برخلاف ازدواج دائم ذکر مذت در آن الزامی است و برای همان مدتی است که که در عقد ذکر می شود.
تفاوت های ازدواج دائم و موقت به طور کلی
زدواج دائم و ازدواج موقت احکام مشترک بسیاری دارند؛ از جمله خواندن صیغه عقد در هر دو ازدواج لازم است. این دو ازدواج تفاوتهایی نیز با هم دارند که به شرح زیر است:
-
در ازدواج دائم، بر خلاف ازدواج موقت، مرد بایدنفقه زن را بپردازد.
-
در ازدواج دائم زن بدون اجازه شوهر نمیتواند از خانه بیرون رود؛ اما در ازدواج موقت اجازه مرد لازم نیست.
-
در ازدواج دائم بر خلاف ازدواج موقت، زن و مرد از یکدیگر ارث میبرند.
-
در ازدواج موقت ذکر مدت الزامیست وگرنه عقد باطل می شود ولی در ازدواج دائم ذکر مدت لازم نیست چون عقد محدود به زمان نیست.