یکى از راه هاى شناخت حقیقت از مجاز، تنصیص و تصریح اهل لغت می‌باشد و آن عبارت است از تصریح و تنصیص اهل لغت به این که فلان لفظ براى فلان معنا وضع شده است.
مانند این که شخصى به زبان عربى آشنا نیست و نمی‌داند آیا کلمه اسد در معناى حیوان درنده به طور حقیقى استعمال می‌شود و یا مجازى، اما پس از مراجعه به اهل لغت و تصریح آنها به این که حیوان درنده معناى حقیقى براى لفظ اسد است، به معناى حقیقى پى می‌برد.