رابطه نامشروع جرمی است که از دو رکن تشکیل می شود:
الف) رابطه
ب) نامشروع

الف) رابطه
هر چند در قانون "رابطه" تعریف نشده است، لکن دو ویژگی اصلی باید داشته باشد که بتوان به آن مصداق رابطه داد:
۱. بین دو جنس مخالف باشد.
۲. مستمر باشد. یعنی آن قدر ارتباط وجود داشته باشد که در عرف بدان رابطه اطلاق شود. لذا صرف حرف زدن یک مرد و زن، مثلا در فرودگاه در زمان انتظار برای سوار هواپیما شدن، رابطه محقق نمی شود.

ب) نامشروع
نامشروع هر آن چیزی است که شرع از آن بیزاری جسته است و در خصوص آن نص وجود دارد. برخی از این اعمال دارای مجازات معین در شریعت است (حدود) و مجازات گروه دیگر به اختیار حکومت اسلامی گذارده شده است (تعزیرات).
تکلیف در خصوص حدود روشن است.

+اما در خصوص جرم رابطه نامشروع، زمانی جرم محقق است که با فرض وجود عنصر معنوی (روانی)، عنصر مادی نیز تحقق یافته باشد.
در همین مورد مثالی که ذکر شده است "حرف زدن دو جنس مخالف"، تحقق جرم زمانی است که الفاظ به کار رفته نوعاً محرک و مهیج باشد، یعنی طرفین در زمان صحبت کردن سعی در تحریک جنسی هم داشته باشند. مثلا زن صدایش را به نحوی محرک تغییر دهد. این مصداق عینی آیه قرآن کریم است که در هنگام صحبت با مردان صدایتان را تغییر ندهید که موجب تحریک مردان بیمار دل گردد.

+اگر یک مرد و زن در محلی در خصوص هر موضوع معمولی و عادی با هم به صحبت مشغول شوند، مرتکب هیچ گونه جرمی نشده اند.

لکن هر گونه ارتباط که در آن اعمال خلاف شرع، از جمله خودنمایی، برهنگی جزئی از بدن مانند مو و...یا تمام بدن، تبادل الفاظ غیرمتعارف و... رخ بدهد، عنصر مادی رابطه نامشروع محقق شده و در صورت اثبات وجود عنصر معنوی، جرم تام محقق خواهد گردید.

=صحبت معمولی و متعارف مرد و زن، به هیچ عنوان مصداق مجرمانه ندارد.