فسخ و نکاح تفاوت های زیادی دارند، من جمله:
۱٫ در طلاق باید صیغه طلاق با تشریفات و بیان خاص، ادا گردد. در صورتی که در فسخ نیاز به آن تشریفات نیست (ماده ۱۱۳۲ قانون مدنی).
۲٫ در طلاق شهادت دو مرد عادل ضروری است، در حالیکه که در فسخ نیازی به آن نیست.
۳٫ اگر قبل از نزدیکی طلاق صورت گیرد، زن مستحق نصف مَهر است؛ ولی اگر قبل از نزدیکی، نکاح فسخ شود، زن مستحق مهر نیست، مگر اینکه موجب فسخ، عنن باشد (مواد ۱۰۹۲ و ۱۱۰۱ قانون مدنی).
۴٫ اصولاً طلاق به استناد ماده ۱۱۳۳ قانون مدنی، به وسیله مرد واقع می شود، جز در موارد مذکور در مواد ۱۱۲۹ و ۱۱۳۰ قانون مدنی. ولی فسخ هم از جانب زن و هم از جانب مرد در موارد اختصاصی یا اشتراکی قابل اعمال است.
۵٫ ماده ۶۴۵ قانون تعزیرات، فقط برای عدم ثبت طلاق، مجازات کیفری پیش بینی کرده بود و عدم ثبت فسخ نکاح، مجازاتی نداشت.
اما ماده ۴۹ قانون حمایت خانواده مصوب ۹۱، با نسخ ماده ۶۴۵ قانون تعزیرات، برای مردی که طلاق و همچنین فسخ نکاح را ثبت ننماید، مجازات کیفری در نظر گرفته است.
۶٫ در طلاق چنانچه رجعی باشد، در ایام عده، حق رجوع برای مرد پیش بینی شده است، ولی در فسخ حق رجوعی در کار نیست.
۷٫ به استناد ماده ۱۱۴۰ قانون مدنی، طلاق در زمان عادت زنانگی یا در حال نفاس صحیح نیست، اما در فسخ این شرایط وجود ندارد.
۸٫ موجبات طلاق و فسخ با یکدیگر متفاوت است.
۹٫ طلاق تحت شرایطی موجب حرمت ابدی می گردد، ولی در فسخ اینطور نیست.
۱۰٫ فسخ در صورت تحقق شرایط و موجبات، فوری است، ولی طلاق چنین نیست.
۱۱٫ ارجاع به داوری در طلاق هست، ولی در فسخ نیست.
۱۲٫ طلاق اختصاص به نکاح دائم دارد، ولی فسخ هم در نکاح دائم و هم در نکاح موقت پیش بینی شده است.
۱۳٫ در طلاق رجعی، اگر زن یا مرد در ایام عده، فوت نمایند، از یکدیگر ارث می برند، اما توارث در طلاق باین (جز در مورد ماده ۹۴۴ قانون مدنی) و فسخ نکاح نیست.
۱۴٫ در طلاق رجعی، در زمان عده، نفقه زن بر عهده زوج است، ولی در فسخ نکاح، به موجب ماده ۱۱۰۹ قانون مدنی، به زن نفقه تعلق نمی گیرد، مگر زن حامل باشد.
