تقاص اصطلاحی فقهی است به این معنا که داین «طلبکار» حق خود را از اموال مدیون «بدهکار» بدون مراجعه به قاضی استیفا کند.
البته رویه این موضوع را نپذیرفته و پیشنهاد نمی شود.