کودک آزاری !
پدیده ای که در حال حاضر بسیار فراگیر شده است، کودک آزاری
می باشد. کودک آزاری که یکی از جنبه ها آن تنبیه کودک می باشد بر خلاف تصور مردم نوعاً توسط پدر و مادر طفل انجام می پذیرد.
این عمل در حالی از سوی والدین انجام می شود که متاسفانه قانون مجوز انجام این امر را به آنها داده است.
ماده ۱۱۷۹ قانون مدنی بیان می دارد: ابوین حق تنبیه طفل خود را دارند، ولی به استناد این حق نمی توانند طفل خود را خارج از حدود تادیب تنبیه نمایند.
از طرفی دیگر قانونگذار در بند ت ماده ۱۵۸ قانون مجازات اسلامی مجوز دیگری به پدر و مادر مبنی بر تنبیه کودک داده است:
اقدامات والدین و اولیاء قانونی و سرپرستان صغار و مجانین که به منظور تادیب یا حفاظت آنها انجام می شود، مشروط بر اینکه اقدامات مذکور در حد متعارف و حدود شرعی تادیب و محافظت باشد، قابل مجازات نخواهد بود.
به عبارتی دیگر چنانچه تنبیه از روی انتقام جویی یا لجبازی انجام پذیرد یا چگونگی و اندازه آن از حدود متعارف خارج شود نامشروع خواهد بود. همچنین نفس عمل کتک زدن فرزند، قبیح می باشد ولو در حد متعارف، اما این حد طبق قانون قابل مجازات نخواهد بود.
اما انتقادی که به این مقرره وارد است این است که چطور قانونگذار می تواند حقوق و مصالح کودکان را نادیده گرفته و در قانون اجازه کتک زدن و نقض حقوق آنها را ولو به پدر و مادر بدهد.
در دفاع از این مقرره بیان می نمایند که مقرره فوق به منظور حفظ حقوق کودک و تربیت وی وضع گردیده است، اما در پاسخ باید بیان داشت که نه تنها در شریعت اسلام، بلکه در اکثر فرهنگ های مترقی، کتک یا مجازات به عنوان یگانه ابزار تادیب و تربیت در نظر گرفته نشده است. به عبارتی دیگر نقش آموزش بیشتر از تنبیه می باشد…
