استحسان قاعده‌ای در اصول فقه به این معناست که در مورد یک مسئله شرعی بنا به مصلحت خاصی از قیاس یا قاعده کلی صرف نظر کرده و حکمی مخالف برای آن مسئله پیدا کنیم.
•    انگیزه استحسان ممکن است رعایت عرف و گریز از عسر و حرج باشد.
•    حنفیان بیش از همه به کاربرد استحسان شهرت دارند. مالکیان، حنبلیان، زیدیان و اباضیه نیز کمابیش از استحسان بهره می‌جویند.
•    شافعیان، شیعیان و ظاهریان با استحسان به‌شدت مخالفند.