هزینه ایاب و ذهاب شاهد و مطلع بر عهده کسی است که متقاضی احضار آنها بوده است. در صورتی که شاهد یا مطلع برای حضور خود درخواست هزینه ایاب و ذهاب کند یا مدعی ضرر و زیانی از حیث ترک شغل خود شود، هزینه ایاب و ذهاب طبق تعرفهای که قوهقضاییه اعلام میکند با استفاده از نظر کارشناس تعیین و شاکی مکلف به پرداخت آن میشود. هرگاه شاکی، به تشخیص بازپرس توانایی پرداخت هزینه را نداشته یا احضار از طرف بازپرس باشد، این هزینهها از محل اعتبارات مصوب قوهقضاییه پرداخت میشود.
هرگاه در جرایم قابل گذشت، شاکی با وجود توانایی مالی، از پرداخت هزینههای ایاب و ذهاب خودداری کند، شهادت یا گواهی مطلعان معرفیشده از جانب وی شنیده نمیشود، اما در جرایم غیرقابل گذشت، این هزینهها به دستور بازپرس از محل اعتبارات مصوب قوهقضاییه پرداخت میشود؛ البته اگر متهم متقاضی احضار شاهد یا مطلع باشد، این هزینهها به دستور بازپرس از محل اعتبارات مصوب قوهقضاییه پرداخت خواهد شد. مراتب مزبور در ماده ۲۱۵ قانون آیین دادرسی کیفری مقرر شده است.