برابر قوانین موجود براى پس گرفتن پول خواهان (طلبکار) مى‌بایستى دادخواستى تقدیم دادگاه کند. طبق قانون اگر مبلغ طلب کمتر از ٢٠ میلیون تومان باشد مرجع رسیدگى کننده به دعوا شوراى حل اختلاف خواهد بود. اگر مبلغ طلب بیش از ٢٠ میلیون تومان باشد، مرجع رسیدگى کننده دادگاه عمومى می باشد.
پس از تقدیم دادخواست و تعیین شعبه (شوراى حل اختلاف یا دادگاه) و تعیین وقت رسیدگى، ابلاغیه اى براى طرفین دعوا ارسال مى شود. دو طرف دعوا در جلسه رسیدگى حاضر مى شوند. دادگاه وارد رسیدگى مى شود.
در صورتى که ادله و مدارک خواهان (طلبکار) براى پس گرفتن پول مورد پذیرش دادگاه باشد، خوانده (بدهکار) مى تواند نسبت به اصالت آنها اعتراض کند. مثلاً اگر رسید یا چکى به عنوان مدرک تقدیم دادگاه شده باشد بدهکار مى تواند نسبت به جعلی بودن نوشته یا امضاء ادعا کند. در صورت طرح چنین ادعایی دادگاه مدرک مورد استناد را جهت بررسی در اختیار کارشناسان رسمى دادگسترى قرار مى دهد.
پس از طى مراحل اولیه رسیدگى دادگاه اقدام به صدور حکم مى کند. حکم صادر شده اصطلاحاً بدوى بوده و براى دو طرف دعوى قابل اعتراض است. خوانده (بدهکار)، خواهان (طلبکار) از تاریخ ابلاغ راى دادگاه ٢٠ روز مهلت دارند نسبت به تقدیم اعتراض خود اقدام نمایند.
لازم به ذکر است اگر راى دادگاه به صورت غیابی صادر شود، شخص غایب ٢٠ روز مهلت واخواهى دارد. واخواهى در همان شعبه صادر کننده راى و تجدید نظر خواهى در دادگاه تجدید نظر رسیدگى مى شود. راى صادره از طرف دادگاه تجدید نظر قطعى می باشد. پس از قطعیت راى در صورت محق بودن طلبکار، اجرائیه توسط اجراى احکام صادر مى شود. در اجرائیه به بدهکار ١٠ روز مهلت داده مى شود بدهى خود را پرداخت کند. در صورت عدم پرداخت در مهلت مقرر، مرجع قضایی دستور توقیف اموال و جلب بدهکار را صادر مى کند.
