از اکثر مستاجرین بدون اجاره نامه در عمل خواسته می شود که در یک نقطه در طول یا پس از سلب مالکیت نقل مکان کنند.
اگر در یک آپارتمان تحت کنترل اجاره هستید (کنترل اجاره یا ساختمانی با شش واحد یا بیشتر)، مجبور نیستید در حین یا پس از سلب مالکیت جابجا شوید. اجاره شما پس از سلب مالکیت جان سالم به در می برد و مالک جدید باید به شما اجازه دهد به عنوان مستاجر بمانید. اگر مالک بخواهد ملک را به جای توقیف بفروشد، مالک می‌تواند یک دادرسی تخلیه (به نام دادرسی «توقیف») در دادگاه مسکن ارائه کند. در این شرایط مالک باید با اخطار 30 روزه جهت فسخ اجاره به مستاجر و سپس با اخطار دادخواست و دادخواست به دادگاه مسکن خدمت مستاجر برساند. پس از حضور در دادگاه، مستاجر ممکن است در مورد مصالحه مذاکره کند یا از دادگاه بخواهد تصمیم بگیرد که چقدر زمان برای جابجایی (حداکثر شش ماه) و اینکه آیا «استفاده و اشغال» (معادل پرداخت اجاره) مورد نیاز است یا خیر.
اگر بانک بخواهد مستاجر را به عنوان بخشی از سلب مالکیت اخراج کند، نام مستاجر باید در توقیفنامه ذکر شود و باید با درخواست (پیشنهاد) به دیوان عالی کشور برای صدور حکم تصرف (که گاهی اوقات به آن نامه معاضدت نیز گفته می شود) ابلاغ شود. اگر دادگاه با درخواست وام دهنده موافقت کند، کلانتری می تواند مستاجر را بیرون کند. ممکن است دلایلی برای مخالفت با درخواست وام دهنده (حرکت) وجود داشته باشد، به عنوان مثال، اگر مستاجر اخطاریه نداشته باشد یا اجاره نامه در جریان باشد. بیشتر اوقات، وام دهنده منتظر می ماند تا عملیات سلب مالکیت به پایان برسد و رسیدگی به تخلیه (توقیف) را در دادگاه مسکن ارائه کند.
