گفتیم که اولین فرق قرارداد قرض و قرارداد عاریه در این است که مال موضوع قرارداد در عقد قرض به مالکیت طرف قرارداد در می آید اما در عقد عاریه این طور نیست و تنها اجازه استفاده از مال به مستعیر داده می شود . بنابراین وقتی در عقد قرض مالکیت منتقل می شود ، قرض گیرنده می تواند به دلخواه در مال تصرف کند و می تواند آن را از بین ببرد اگرچه مسئول است که مثل مال را در موعد مقرر به قرض دهنده برگرداند . اما در عقد عاریه ، عاریه گیرنده تنها اجازه استفاده رایگان از مال را دارد و حق ندارد آن را تلف کند . در واقع مستعیر امین است و باید مال را نزد خود نگه دارد و هر وقت مالک خواست آن را برگرداند .