به دیواری که به منظور جداسازی حریم خصوصی بین دو ملک غیرمنقول از جمله؛ خانه کشیده می‌شود «دیوار مشترک» می‌گویند.
طبق ماده ۱۰۹ قانون مدنی دیواری که مابین دو ملک قرار دارد بین آن دو ملک مشترک است، مگر این که با قرینه یا دلیل، خلاف آن را ثابت کرد.
این دیوار می‌تواند میان دو زمین، خانه، باغ یا هر ملک غیر منقول دیگری مشترک باشد. طبق قانون که این دیوار را بین دو همسایه مشترک می‌داند، حق استفاده از آن نیز برای طرفین مساوی است.
همچنین هزینه‌های نگهداری و ترمیم آن نیز مابین دو طرف مشترک است و هریک از طرفین در صورت تعدی از قانون مقرر، مشمول مجازات می‌شود.
طبق قانون مدنی جمهوری اسلامی ایران، تصرف هریک از طرفین در دیوار باید به صورتی باشد که منجر به تخریب دیوار مشترک یا تجاوز به حریم همسایه نشود.
هر کدام از مالکان دیوار در حد معمول می‌توانند از سمت خود استفاده کنند.
تصرفاتی مانند تغییر ظاهر دیوار سمت ملک خود (مانند نقاشی کردن دیوار)، کوبیدن میخ و آویزان کردن وسایل که موجب صدمه زدن به اصل دیوار نمی‌شود مجاز است و منع قانونی ندارد. مثلا افراد می‌توانند به راحتی دیوارهای مشترک آپارتمان خود را برای آسایش بیشتر عایق صوتی کنند و مطمئن باشند که از نظر قانونی مشکلی برایشان پیش نمی‌آید.
اما تصرفاتی مثل بلند یا کوتاه کردن ارتفاع دیوار یا قراردادن سیم تلفن بر آن از جمله تصرفات غیر معمول است و بدون اجازه همسایه میسر نیست. در صورت انجام این افعال یکی از همسایه‌ها می‌تواند علیه دیگری طرح شکایت کند.
