اولاً از حیث ماهیت و ذات، شرکت در جرم در جرایمی قابل‌تصور است که ارتکاب آنها به‌صورت انفرادی نیز متصور باشد =به‌طور مثال قتل یا سرقت جرایمی هستند که اصولاً هم توسط یک نفر و هم توسط چند نفر قابل ارتکاب می‌باشند، لیکن منازعه جرمی است که اشتراک و همدستی، ذات آن را شامل می‌شود و تعدد مرتکبین رکن لازم محسوب می‌گردد و منازعه انفرادی مفهومی ندارد؛ لذا ویژگی اشتراک، در منازعه، ذاتی و در شرکت در جرم عرضی است.

+ثانیاً از حیث عددی نیز برای تحقق شرکت در جرم دخالت حداقل دو نفر در ارتکاب جرم لازم است

*در حالی که جرم منازعه  از این قاعده تبعیت نمی‌کند و مداخله حداقل سه تن ضروری است.
- در نهایت مهم‌ترین تفاوتی که می‌توان ذکر کرد این‌که در شرکت در جرم لازم است که جرم انجام‌یافته مستند به عمل همه شرکا باشد و یک ”رابطه علیت جز به‌جز” بین نتیجه مجرمانه و رفتار شرکت‌کنندگان در جرم وجود داشته باشد در صورتی‌که وجود چنین رابطه علیتی در تحقق صدمات جسمانی حین منازعه وجود ندارد و همین‌که یکی از شرکت‌کنندگان در منازعه مرتکب یکی از صدمات جسمانی مذکور در ماده 615 قانون مجازات اسلامی از کتاب پنجم تعزیرات گردد؛ جرم منازعه محقق شده است هرچند که دیگر شرکت‌کنندگان نقشی در ارتکاب این صدمات نداشته باشند.