هنگامی که شما منافع مال خود را برای همیشه صرف امر مشخصی می نمایید، اصطلاحاً گفته می شود که مال موردنظر «وقف» گردیده است.
«وقف» در لغت به معنای دست نگاه داشتن و متوقف کردن است و در اصطلاح حقوقی به معنای متوقف کردن انتقال مالکیت می باشد.
وقتی وقف نسبت به یک مال انجام می شود، مالک دیگر نمی تواند مجدداً آنرا به مالکیت خود بازگرداند، هیچ کس حق ندارد مال مورد وقف را بفروشد مگر در شرایط بسیار استثنایی که قانونگذار تعیین نموده است.
کسی که مال خود را وقف میکند «واقف» و مالی که وقف می شود را «مال موقوفه» و اشخاصی که از منافع وقف بهره مند می گردند را «موقوفٌ عَلیهم» می نامند و مسئول اداره کردن موقوفه نیز «متولی» نامیده می شود.
وقف بر دو نوع است:
1- وقف خاص
2- وقف عام
1- وقف خاص: هنگامی که مطابق نظر واقف، افراد بهره بردار از موقوفه، افراد مشخص و معینی باشند، آنرا وقف خاص می نماند. مثلاً فردی باغ خود را وقف فرزندان خود و نسل های بعد ایشان می نماید تا از میوه و محصولات آن استفاده نمایند.
2- وقف عام: هنگامی که استفاده کنندگان از موقوفه عموم مردم و افراد بی شمار باشند، آنرا وقف عام می نامند، مثلاً برای ساختن مسجد یا مدرسه و یا بیمارستان وقف می نماید تا عموم مردم از آن بهره مند گردند.