اقرار تنها زمانی نافذ است که اقرار کننده در حین اقرار، عاقل، بالغ، قاصد و مختار باشد. یکی از ادله‌ای که در دادگاه‌ها مورد توجه قرار می‌گیرد اقرار است. به موجب ماده ۱۶۴ قانون مجازات اسلامی مصوب سال1392، اقرار عبارت از اخبار شخص به ارتکاب جرم از جانب خود است.

معنی اقرار

اقرار اخبار مقر به تحقق امری است که علیه شخص وی واجد آثار قانونی است و ممکن است چنین اقراری ناشی از تهدید و فشار و حتی صوری و در جهت بی‌گناه جلوه دادن افراد خانواده و مورد علاقه‌اش باشد. اقرار در قانون مدنی نیز این‌گونه تعریف شده است: اقرار عبارت است از اخبار به حقی به‌نفع غیر و به زیان خود. شخص اقرارکننده را مقر، کسی که اقرار به نفع او شده است، مقرله و مورد اقرار را مقربه گویند.

انواع اقرار

اقرار‌ به‌ معنی‌ اخص‌ کلمه، اظهاراتی شفاهی یا کتبی است که طی آن ذی‌نفع صحت تمام یا جزیی از اتهامات وارده علیه خود را تایید می‌کند؛ چنین اقراری ممکن است در دادگاه یا در خارج از دادگاه به عمل آید و در داخل دادگاه ممکن است به دو صورت اقرار در حین مذاکره در دادگاه و اقرار در یکی از لوایح تقدیمی به دادگاه باشد. اقرار به ارتکاب جرم قابل توکیل نیست. یعنی اقرار که دلیل اثبات ارتکاب جرم است امری شخصی و اختیاری است و انجام آن قابل واگذاری به دیگری به عنوان وکیل ضمن وکالت‌نامه نیست و فقط در قالب شهادت بر اقرار از سوی مقر ارزش دارد. اقرار باید با لفظ یا نوشتن و در هر صورت روشن و بدون ابهام باشد یا در صورت تعذر با فعل اشاره باشد.  اقرار باید منجز باشد و اقرار معلق و مشروط معتبر نیست. اقرار تنها زمانی نافذ است که اقرارکننده در حین اقرار، عاقل، بالغ، قاصد و مختار باشد و اقرار فرد صغیر اعتباری ندارد.

برگرفته از حمایت