اگر انسان عملی را قبول کند، بعد از آن توافق، یک سری چیزها را الزاماً باید انجام دهد و حق ندارد آنها را انجام ندهد. این الزامات، مقدمۀ لزوم نام دارند.‌ 
مثال اول: وقتی مردی با زنی ازدواج می‌کند، چون مرد نکاح را قبول کرده است، حق ندارد بگوید که من به همسرم مهریه نمی‌دهم (پرداخت مهریه پس از قبول نکاح بر مرد لازم می‌شود؛ و حق ندارد آن را رد کند).
مثال دوم: ماده ۷۶ قانون مدنی:
کسی که واقف او را متولی قرار داده، می‌تواند بدواً تولیت را قبول یا رد کند و اگر قبول کرد دیگر نمی‌تواند رد نماید (تولیت پس از قبول آن، بر متولی لازم می‌شود؛ و حق ندارد دیگر آن را رد کند).
کلیدواژه‌های اصول فقه دانشگاهی استاد روحانی