شخصی که از مال دیگری استفاده می کند باید اجرت المثل زمانی که مال را تصاحب کرده را بپردازد. مفهوم اجرت المثل در مقابل اجرت المسمی قرار دارد و چیزی است که توسط قاضی یا کار شناس تعیین می شود. اجرت المسمی مبلغی است که مورد توافق طرفین است. هنگامی که استفاده کننده مال از پرداخت اجرت المثل خودداری مکند مالک می تواند تحت عنوان اجرت المثل ایام تصرف طرح دعوی کند. البته که باید از نظر عرفی اجرتی برای آن وجود داشته باشد و مالک از قرار دادن آن مال قصد تبرع نداشته باشد. دادخواست تامین خواسته نیز میتواند همراه با دعوی اصلی مطرح گردد.

ریاست محترم شورای حل اختلاف……….

 

با سلام، احتراماً به استحضار می‌رساند: اینجانب به نشانی مذکور برابر قرارداد مورخ ………. ………. دانگ………. باب خانه واقع در پلاک ثبتی………/ ………. بخش…../ ………. آپارتمان ردیف………. صورت‌مجلس تفکیکی شماره………. را از خوانده/ خواندگان خریداری نموده و مبلغ…………… ریال از بهای آن نیز تأدیه شده است. علی‌رغم ایفای تعهداتم به‌عنوان خریدار، متأسفانه خوانده/ خواندگان مذکور از اجرای مفاد قرارداد امتناع نموده و در جهت انجام تعهدات قراردادی خود اقدام نکرده‌اند. نظر به اینکه با وصف پرداخت ثمن معامله، عدم تحویل مبیع توسط خوانده/ خواندگان و استیفای از منافع مورد معامله، اینجانب را محق در مطالبه اجرت‌المثل ایام تصرف می‌نماید؛ فلذا صدور حکم محکومیت خوانده/ خواندگان به پرداخت اجرت‌المثل ایام تصرف مستنداً به ماده ۱۹۸ قانون آیین دادرسی دادگاه‌های عمومی و انقلاب در امور مدنی به انضمام کلیه خسارات و هزینه دادرسی در حق اینجانب مورد استدعاست، عندالاقتضاء برای اثبات اجرت‌المثل به انجام کارشناسی نیز استناد می‌نماید. تمبر هزینه دادرسی زائد بر میزان فوق‌الذکر به تجویز قانون آیین دادرسی دادگاه‌های عمومی و انقلاب در امور مدنی پس از اتخاذ تصمیم ابطال خواهد شد. بدواً وفق ماده ۱۰۸ قانون آیین دادرسی دادگاه‌های عمومی و انقلاب در امور مدنی صدور قرار تأمین خواسته و اجرای فوری آن حسب ماده ۱۱۷ همین قانون تقاضا می‌شود.

 

محل امضاء- مهر- انگشت