اثبات برای نسب پدری بر خلاف مادری که قابل اثبات است، دشوار است. چون مدعی که فرزند باشد باید ثابت کند که حاصل نزدیکی مادرش و شوهر او است؛ که اصولا هیچ سند و شاهدی برای اثبات این ادعا وجود ندارد. بنابراین قانونگذار در این مورد دخالت کرده و با استفاده از اماره یا نشانه قانونی، این مشکل خانوادگی را حل می‌کند. در حقوق اسلامی با استفاده از “اماره فراش” می‌توان این موضوع را حل کرد. یعنی بر طبق این قاعده، کودکی که در زمان زوجیت متولد می‌شود متعلق به شوهر است. و فقط از راه اتهام زن به زنا می‌توان خلاف آن را ثابت کرد.