عدم تحقق قاعده فراش و لعان که هر دوی این اصطلاحات حقوقی نیاز به توضیح دارند.
قاعده فراش به این عبارت است که حداکثر و حداقل طول مدت حمل رعایت شود؛ توضیح این جمله به این شکل است که حداقل مدت حمل برای این که طفل به پدر ملحق شود ۶ ماه و حداکثر طول مدت حمل ۱۰ ماه است، با این مقدمه چنانچه طفل در فاصله کمتر از شش ماه بعد از نکاح به دنیا آمده باشد نفی ولد آسان خواهد بود که شوهر در این صورت کودک را از خود نفی می کند.
در صورت دوم به این نحو است هر گاه که از رابطه مرد با همسر خودش بیشتر از ۱۰ ماه نگذشته باشد که در این حالت هم طفل دیگر به او ملحق نیست و دعوای نفی ولد را می تواند اقامه کند.
یکی دیگر از اسباب نفی ولد لعان می باشد، به این نحو است که شوهر با توسل به لعان طفل را از خود نفی می نماید بدون نیاز به هیچگونه دلیل و بینه ای؛به عبارتی شوهر بینه ای بر ادعای خود ندارد و برای سقوط حد قذف (شلاقی است که کسی که به دیگری از جمله همسر خویش نسبت زنا دهد و نتواند اثبات کند)و نفی فرزند می بایست به لعان متوسل شد.
دعوای نفی نسب علاوه بر پدر یا مادر، می تواند توسط افراد ذی نفع نیز مطرح شود.
مثلا خانواده ای را تصور کنید که فردی در بین ایشان است که نسبتی با ایشان ندارد به عبارتی وی فرزندخوانده این خانواده بوده است که با آزمایش ژنتیک اثبات می شود.
