با توجه به سیر تاریخی و نیز عرصه ی فعالیت و تاثیرگذاری آن، می توان انواع مختلفی برای اومانیسم برشمرد:
1. اومانیسم ادبی
دلبستگی و تعلق خاطر به ادبیات و علوم انسانی یا فرهنگ ادبی.
2. اومانیسم رنسانسی
تکیه بر برنامه ی آموزشی که در اواخر قرون وسطا، و پس از آن، همراه با احیای نوشته های کلاسیک، گسترش یافت. در این زمان دوباره اعتماد به انسان برای تعیین صدق یا کذب امور، پدید می آید.
3. اومانیسم فلسفی
مجموعه ای از مفاهیم و نگرشها راجع به ماهیت، ویژگیها، تواناییها، تعلیم و تربیت، و ارزشهای اشخاص انسانی. دو نوع اومانیسم مسیحی و اومانیسم جدید در ذیل این نوع اومانیسم گنجانده می شود.
4. اومانیسم مسیحی
فلسفه ای که از خودشکوفایی انسان در چارچوب اصول مسیحی جانبداری می کند.
5. اومانیسم جدید
این نوع اومانیسم به نامهای اومانیسم ناتورالیستی، اومانیسم علمی، اومانیسم اخلاقی و اومانیسم دموکراتیک نامیده می شود. در تعریف آن گفته شده است: فلسفه ای که هر گونه موجود مافوق طبیعی را طرد می کند و عمدتاً بر عقل و علم، دموکراسی و رحم و عطوفت انسانی تکیه می کند.
اومانیسم جدید نیز منشأی دوگانه دارد؛ هم منشأ دینی هم منشأ دنیوی. البته از دین در این معنا، معنایی گسترده تر از دینهای رسمی و الاهی منظور می شود. از این رو می توان گفت که دو نوع دیگر اومانیسم یعنی اومانیسم دینی و سکولار در ذیل اومانیسم جدید قرار می گیرد.
6. اومانیسم دنیوی گرا
این نوع اومانیسم، محصول عقل گرایی عصر روشنگری در قرن هجدهم و نیز آزاد اندیشی قرن نوزدهم است. امروزه بسیاری از گروه های اومانیستی نظیر انجمن اومانیسم دموکراتیک و سکولار، و اتحادیه عقل گرایان آمریکایی، و فیلسوفان و دانشمندان دانشگاهی از این نوع فلسفه حمایت می کنند. این نوع اومانیسم هرگونه تلاش ماوراءطبیعی را برای حل معضلات بشری و تبیین واقعیتهای هستی، طرد و نفی می کند.
7. اومانیسم دینی
بسیاری از جماعتهای توحیدگرا و کل گرای مسیحی و همه گروههایی که فرهنگ وابسته به اخلاق را ترویج می کنند؛ خود را اومانیست دینی می نامند. اومانیسم دینی دیدگاههای مشترکی با اومانیسم سکولار دارد. تنها تمایز عمده ی آنها، در تعریف دین و وظیفه ی دین است.
اومانیسم دینی، تعریفی کارکردی از دین ارائه می دهد؛ دین چیزی است که نیازهای فردی و اجتماعی انسانهایی را که از یک جهان بینی فلسفی برخوردارند، برآورده می سازد.
همچنان که گذشت، گرایشهای اومانیستی از جهتی نیز به دو گرایش فردگرا و جمع گرا نیز تقسیم می شود.
