عقد عاریه در ماده 645 قانون مدنی تعریف شده است :
” عاریه عقدی ست که به موجب آن احد طرفین به طرف دیگر اجازه می دهد که از عین مال او مجانا منتفع شود . عاریه دهنده را معیر و عاریه گیرند را مستعیر میگویند . ”
در ادامه این عنوان که عاریه چیست و معیر کیست باید بگوییم که عاریه نیز مانند ودیعه عقدی رایگان است اما این به معنی بطلان شرط عوض نخواهد بود . شرط عوض در عاریه نافذ است اما هرگاه طرفین در مورد عوض سکوت کنند ، عقد رایگان خواهد بود.
همچنین لازم به ذکر است که معیر لزوما مالک عین مورد عاریه نمیباشد و مالکیت منفعت کافی خواهد بود .
این مضمون به صراحت در ماده 636 قانون مدنی مورد اشاره قانونگزار قرار گرفته است :
” عاریه دهنده علاوه بر اهلیت ، باید مالک منفعت مالی باشد که عاریه می دهد ، اگرچه مالک عین نباشد. ”
ضمن اینکه برای صحت عقد عاریه وجود شرایطی در مال مورد عاریه نیز ضروری ست . از جمله اینکه منفعت مورد استفاده باید معلوم و معین ، عقلایی و مشروع باشد و شرط دیگر اینکه مال مورد عاریه باید در برابر انتفاعی که در عقد عاریه معلوم شده است قابل بقا باشد و با صرف استعمال تلف نشود.
