برای برقراری این نوع از رابطه زوجیت از نظر قانون و شرع شرایطی وجود دارد که باید رعایت شوند؛ گفتنی است که تمام شرایط ازدواج موقت مانند ازدواج دائم است، به اضافه دو شرط دیگر که در ادامه بیان خواهیم کرد.
اولین شرط مانند ازدواج دائم، رضایت طرفین و خواندن صیغه است با این تفاوت که در عقد موقت، نوشتن و شاهد گرفتن نیاز نیست.
صیغه میتواند توسط خود زن و مرد خوانده شود و تنها کافی است که زن بگوید: «خودم را برای مدت معیّن و با مهریه مشخص به ازدواج تو درآوردم» و مرد بگوید: «قبول کردم»؛ بر این اساس از شروط اصلی ازدواج موقت، تعیین میزان مهریه و مشخص کردن مدت عقد است. (بهتر است صیغه با لفظ عربی آن خوانده شود امّا اگر ممکن نبود، میتواند به هر لفظی خوانده شود به شرط اینکه معنا را به طور کامل منتقل کند.
هر دو طرف مانند ازدواج دائم برای خواندن صیغه باید عاقل، بالغ و مختار باشند، یعنی به اختیار خود ازدواج کنند و مجبور به این کار نشده باشند که در غیر این صورت عقد باطل است.
در زمانی که عقد خوانده می‌شود زن نباید در عقد شخص دیگری بوده باشد.
دختر بالغ و عاقلی که صلاح خود را تشخیص می‌دهد و اصطلاحا رشیده خوانده می‌شود، اگر باکره باشد باید برای ازدواج موقت از پدر یا جد پدری اجازه بگیرد ولی اگر بکارت او به سبب ازدواج قبلی از بین رفته باشد، نیازی به اجازه ندارد. (البته با در نظر گرفتن شرایط فقهی و سن دختر ممکن است مرجع تقلید یا قانون این اجازه را بدون اذن پدر، صادر کنند.)
برای ازدواج موقت، اگر زن پیش از آن در عقد دائم یا صیغه مرد دیگری بوده است، باید مدت عده‌اش تمام شده باشد.
