در لغت کلمه ی اقاله به معنای «بر هم زدن» می باشد. اما در زمینه ی حقوقی این کلمه به صورت کاملا تخصصی به نوعی از بر هم زدن قرارداد گفته می شود. ماده ی ۲۶۴ قانون مدنی یکی از راه های سقوط عقدنامه و قراردادها را همین اقاله می داند. چرا که از طریق اقاله گر چه بر هم زدن یک قرارداد، با توافق و رضایت دو طرف انجام می شود اما همه ی آثار آتی قرارداد از بین می رود. در واقع منظور آن است که در اقاله آثار پیشین قرارداد که تا پیش از آن تحقق یافته از بین نرفته و پا بر جا می ماند.
تا این جای کار شاید نام های فسخ، تفاسخ یا انفساخ در ذهن شما تداعی شده باشند. چرا که عبارت «فسخ قرارداد» در اذهان عمومی بسیار آشنا است. اگر چه همگی این موارد به همراه اقاله، از موارد سقوط قرارداد هستند، اما تفاوت بسیار بزرگی میان آن ها با اقاله وجود دارد. هنگامی که یک قرارداد از طریق فسخ سقوط می کند، تنها یک طرف از طرفین قرارداد تمایل به سقوط را از خود نشان می دهد. اما در اقاله این هر دو طرف قرارداد مربوطه هستند که تمایل به سقوط قرارداد دارند. لذا توافق میان آن ها وجود دارد.
