۱- حارصه: خراش پوست بدون آنکه خون جاری شود – یک شتر.
۲- دامیه: خراشی که از پوست بگذرد و مقدار اندکی وارد گوشت شود و همراه با جریان خون باشد کم یا زیاد – دو شتر.
۳- متلاحمه: جراحتی که موجب بریدگی عمیق گوشت شود لکن به پوست نازک روی استخوان نرسد – سه شتر.
۴- سمحاق: جراحتی که از گوشت بگذرد و به پوست نازک روی استخوان برسد – چهار شتر.
۵- موضحه: جراحتی که از گوشت بگذرد و پوست نازک روی استخوان را کنار زده و استخوان را آشکار کرده – پنج شتر.
۶- هاشمه: عملی که استخوان را بشکند گر چه جراحتی را تولید نکرده باشد – ده شتر.
۷- منقله: جراحتی که درمان آن جز با جا به جا کردن استخوان میسر نباشد – پانزده شتر.
۸- مأمومه: جراحتی که به کیسهٔ مغز برسد ثلث دیه کامل و یا ۳۳ شتر دیه دارد.
۹- دامغه: جراحتی که کیسهٔ مغز را پاره کند غیر از ثلث دیهٔ کامل آرش بر او افزوده می‌گردد.
تبصره: دیهٔ جراحات گوش و بینی و لب در حکم جراحات سر و صورت میباشد.
این نه مورد بیانگر دیه جراحات به سر و صورت میباشد که مطابق تبصره ماده دیه جراحات گوش و بینی و لب نیز مشمول همین ماده میباشد و در حالتی هم که به سایر اندام بدن جراحتی وارد شود که دیه مشخصی ندارد نصف دیه معین در بندهای این ماده به سایر اعضا تعلق میگیرد.
روند اخذ دیه نیز به این شرح است که بعد از منازعه با در دست داشتن صورتجلسه ماموران انتظامی شکایتی در دادسرا مطرح و بعد از ان پرونده با کلانتری ارسال میشود و با دستور مقام قضایی به پزشکی قانونی جهت معاینه و تعیین میزان خسارت مراجعه میشود و دادسرا نیز بر اساس نظر پزشکی قانونی قرار صادر کرده و پرونده را با کیفرخواست به دادگاه ارسال میکند و قاضی دادگاه نیز پس از احضار طرفین اقدام به صدور رای مینماید که در صورت عدم تجدید نظر قابل وصول از طریق اجرای احکام میباشد.
