باید بگوییم که ضمانت , عقدی ست که به موجب آن شخص ثالثی ، در برابر داین و با موافقت او دین دیگری را به عهده میگیرد و انتقال آن را به ذمه خویش میپذیرد.
قانون مدنی ضمن ماده 684 در تعریف این عقد میگوید :
” عقد ضمان عبارت است از این که شخصی مالی را که بر ذمه دیگری است به عهده بگیرد.
متعهد را ضامن ، طرف دیگر را مضمون له ، و شخص ثالث را مضمون عنه یا مدیون اصلی میگویند . “
در مورد اوصاف عقد ضمان میتوان به این موارد اشاره کرد :
-ضمان عقدی رضایی ست و نیاز به تشریفات دیگری ندارد.
-ضمان سبب انتقال دین از ذمه مدیون به ذمه ضامن است.
-ضمان عقدی معوض است و آنچه در برابر تعهد ضامن قرار میگیرد برائت ذمه مدیون اصلی ست.
-ضمان عقد تبعی ست و ازحیث نفوذ و اعتبار و همچنین از حیث بقا تابع دین مضمون عنه به مضمون له است.
-ضمان عقد مسامحه ای ست و ماده 694 قانون مدنی در این مورد مقرر میدارد :
” علم ضامن به مقدار و اوصاف و شرایط دینی که ضمانت آن را مینماید شرط نیست . بنابراین اگر کسی ضامن دین شخص شود بدون اینکه بداند آن دین چه مقدار است ، ضمان صحیح است ؛ لیکن ضمانت یکی از چند دین به نحو تردید باطل است . ”
-” ضمان عقدی است لازم و ضامن یا مضمون له نمیتوانند آن را فسخ کنند … ” (ماده 701 قانون مدنی )
