در واقع تعهدات و الزامات فرعی هستند که طرفین عقد علاوه بر تعهدات اصلی و پایه ، در مورد آنها نیز توافق میکنند.در مورد عقد نکاح مرسوم است که شرط شود زوج یا زوجه صفت خاصی را دارا باشد یا یکی از زوجین وکالت داشته باشد امری را از جانب دیگری انجام دهد از جمله وکالت زن در طلاق .
شروط ضمن عقد در یک تقسیم بندی کلی به شروط صحیح و باطل تقسیم می شوند که شروط باطل نیز خود به دو دسته شروط باطل غیرمبطل و شروط باطل و مبطل تقسیم می شوند.
وفق ماده 234 قانون مدنی شروط صحیح عبارتند از : شرط صفت ، شرط نتیجه و شرط فعل.
شرط صفت در عقد نکاح بدین معنی ست که وجود یک صفت خاص در یکی از زوجین یا یکی از عناصر عقد ، مثل مهر ، شرط شود.مثل شرط بکارت زوجه یا شرط ملائت زوج.
شرط نتیجه به معنای شرط تحقق امری در خارج میباشد.مثل شرط وکالت زن در طلاق.
شرط فعل آن است که اقدام یا عدم اقدام به فعلی بر یکی از طرفین یا ثالث شرط شود.مثل اینکه شرط شود زوجین باید در شهر معینی سکونت داشته باشند
مطابق ماده 232 قانون مدنی شروط باطل غیر مبطل عبارتند از : شرط غیر مقدور ، شرط بی فایده و شرط نامشروع.
یک دسته از شروط باطل و مبطل نیز ممکن است در عقد نکاح ایجاد شود و آن هم شرط خلاف مقتضای ذات عقد میباشد.مثل اینکه زوجین ضمن عقد نکاح شرط کنند که رابطه زوجیتی میان آنان ایجاد نشود.
