سفته بازان به دو گروه تقسیم‌بندی می‌شوند:
دسته‌ای از آنها تحلیلگران و معامله‌گرانی می‌باشند که بر یک سهم تمرکز کرده‌اند.
گروهی دیگر که با استفاده از پول تحلیلگران، اقدام به فعالیت در سهمی خاص کرده تا هوشمندانه به سود برسند.
سفته باز در پی ارزش کالا یا اوراق نبوده و تنها بازده‌های قیمتی را در نظر دارد. سفته بازها ریسک‌های زیادی را به خصوص در رابطه با پیش‌بینی تغییرات نرخ در آینده قبول می‌کنند و امید دارند که با قبول این ریسک‌ها، بی‌درنگ به سودهای کلانی دست پیدا کنند. معمولاً این اشخاص، سرمایه‌گذارانی ریسک‌پذیر و مبهم بوده که در بازارهای مربوطه بسیار حرفه‌ای هستند. معمولاً آنها سرمایه‌گذاری‌های اهرمی همچون قراردادهای آتی و اختیار معامله را صورت می‌دهند.
بنابراین به این سرمایه‌گذاران، سفته باز می‌گویند چون سعی دارند تغییرات قیمت را در قسمت‌های بی‌ثبات بازار پیش‌بینی نمایند و معتقدند یا تصور می‌کنند که سود بالایی به دست می‌آورند حتی چنانچه شاخص‌های بازار، مغایر با آن را نشان دهد. همچنین فعالیت این اشخاص، در قالب مدت کوتاه‌تری در مقایسه با سرمایه‌گذاران دیگر، انجام می‌گیرد.
هرچند که هر اعتقادی را که استراتژی سرمایه‌گذاری را پیش می‌برد، می‌توان سفته باز شمرد، اما در صورتی که بازار از آن باور حمایت کند، نمی‌توان آن را سفته باز به شمار آورد. به صورت کلی، فعالیت‌های سفته بازان از ریسک بالاتری برخوردار است که اکثرا به این خاطر است که شاخص‌های بازار امکان افزایش ارزش نرخ دارایی را نشان نمی‌دهند. همچنین سفته بازان، عمدتا قراردادهای آتی یا اختیار معامله را بیشتر از سهام متدوال و رایج خریداری می‌نمایند.
