لایحه سلب حضانت از پدر معمولا لایحه ای است که مادر بعد از جدایی جهت گرفتن سرپرستی فرزند خود بکار می برد. در این لایحه ، مادر با اسناد و مدارک سعی می کند تا مسائل پدر در حمایت و مراقبت از کودک را به دادگاه اثبات کند.
مشکلات و دشواری ها در زندگی مشترک معمولا امری کاملا طبیعی است . ولی گاهی این مسائل به اندازه ای هستند که بقا زندگی امکان پذیر نیست و دو طرف تصمیم به جدایی می گیرند. سرپرستی فرزندان بعد از جدایی از اهمیت ویژه ای برخوردار است. سرپرستی به مفهوم نگهداری فیزیکی، احساسی و.. فرزندان است. مراقبت از فرزندان بایستی در وضعیت مطلوبی صورت گیرد و به نیاز های عاطفی فرزند بها داده شود.
کودکان از روحیه ای آسیب پذیر و بدنی عاجز برخوردارند ، پس اماده سازی امکانات مرسوم برای آنها الزامی است. جدایی والدین برای فرزندان بسیار سخت و آسیب زا می باشد و بر روی روحیه آنها تاثیر ویرانگری خواهد داشت . در اینصورت بایستی بعد از جدایی محافظت های خاصی از فرزند به عمل آید. بدین جهت مقتن به این نکات توجه ویژه ای دارد.
مطابق ماده ۱۱۷۲ قانون مدنی پدر و مادر را مجبور به پذیرش حضانت فرزند کرده است. مطابق ماده ۱۱۶۹ قانون مدنی بعد از طلاق مادر تا ۷ سالگی و بعد از آن سرپرستی فرزند با پدر است. ولی وضعیتی نیز وجود دارد که مادر می تواند با لایحه سلب حضانت از پدر با ارائه مدارک و اسنادی اثبات کند پدر شایستگی ، سرپرستی فرزند خود را ندارد و مجدد بعد از ۷ سالگی فرزند را از پدر بگیرد.
مادر با توجه به عاطفه عمیقی که به فرزند خود دارد نمی تواند از او بگذرد و سعی می کند تا سرپرستی فرزند را از پدر بگیرد . گاهی پیش می آید مادر برای این کار مهریه خود را می بخشد یا وجهی را به او پرداخت می کند.
