نکته‌ای که باعث تفاوت معامله فضولی با کلاهبرداری می‌شود، سوءنیت داشتن اجاره دهنده و اجاره گیرنده است. اگر این افراد سوءنیت داشته باشند یعنی می‌خواهند به طور غیرقانونی ملک دیگری را تصرف نمایند و به مالک اصلی ضرر برسانند. قانون در برخورد با جرم اجاره مال غیر، آن را غیرقابل گذشت تعریف می‌کند. به این معنی که حتی اگر مالک اصلی از شکایت دست بکشد باز هم متهم مجازات می‌شود. البته گذشت مالک از شکایت موجب ایجاد تخفیف در مجازات متهم می‌شود. با گذشت شاکی مجازات حبس تغییر نمی‌کند اما قانون‌گذار در جزای نقدی به متهم تخفیف می‌دهد.
یک نکته مهم این که ممکن است مالک مطلع شود که ملک وی توسط شخصی قرار است به مستأجر اجاره داده شود. حال اگر از این عمل جلوگیری نکند و این مسئله را به مستأجر اطلاع ندهد قانون مالک را به عنوان شریک جرم می‌شناسد. زیرا این عمل مالک موجب می‌شود شرایط برای انجام جرم کلاهبرداری توسط شخصی دیگری محیا شود. در این حالت مستأجر می‌تواند از هردو هم مالک و هم اجاره دهنده شکایت کند.
