موضوع احوال شخصیه اتباع بیگانه در ماده ۷ قانون مدنى مصوب سال ۱۳۰۷ اینگونه آمده است:« اتباع خارجه مقیم در خاک ایران از حیث مسائل مربوط به احوال شخصیه و اهلیت خود و نیز از حیث حقوق ارثیه در حدود معاهدات، مطیع قوانین و مقررات دولت متبوع خود خواهند بود.»
به موجب این ماده، مقام‌های‌صالح ایران در حدود قوانین، احوال شخصیه و ارثیه کشور بیگانه را نسبت به اتباع آن، اگر نظم عمومی را مخل نکند، رعایت می‌کنند.
مصادیق احوال شخصیه در حقوق ایران به طور کامل برآورد نشده. در مواد ۶ و ۷ قانون مدنى و اصول ۱۲ و ۱۳ قانون اساسى، نکاح، طلاق، ارث، وصیت و اهلیت از مصادیق آن محسوب شده و در «ماده واحده اجازه رعایت احوال شخصیه ایرانیان غیرشیعه» فرزندخواندگى نیز به عنوان یکى از مصادیق مشخص شده است.
