مصداق‌هایی که برای احوال شخصیه در حقوق ایران وجود دارد، مستفاد ماده‌هایی مثل ماده ۶ و ۷ قانون مدنی و اصول ۱۲ و ۱۳ قانون اساسی و ماده واحده رعایت احوال شخصیه ایرانیان غیر شیعه می‌باشد که در آن‌ها اموری مانند، ازدواج، طلاق، ارث، وصیت، اهلیت و فرزند خواندگی تحت‌عنوان مصداق‌های احوال شخصیه مشخص شده‌اند.
لازم به ذکر است تنها این موارد از مصادیق احوال شخصیه محسوب نمی‌شود، بلکه متعلقات و متفرعات هرکدام نیز از احوال شخصیه به حساب می‌آیند؛ مثلاً در نکاح که یکی از مصادیق می‌باشد، متعلقات و متفرعات آن مثل مهریه، جهیزیه، نفقه، وضع اموال شوهر، نسب، ابوت، حضانت، فسخ نکاح و غیره، نیز از احوال شخصیه محسوب می‌شوند، هرچند در قانون صراحتا ازآن‌ها نام برده نشده است.
در مواد ۶ و ۷ قانون مدنى و اصول ۱۲ و ۱۳ قانون اساسى، نکاح، طلاق، ارث، وصیت و اهلیت از مصادیق احوال شخصیه به حساب میآید و در ماده واحده رعایت احوال شخصیه ایرانیان غیرشیعه، فرزندخواندگى نیز به عنوان یکى از مصداق‌های آن مشخص شده است.
بر اساس ماده ۶ قانون مدنی، قانون‌های مربوط به احوال شخصیه، مانند ازدواج و طلاق، اهلیت اشخاص و ارث، برای تمامی اتباع ایران، ولو این که مقیم در خارج از ایران باشند، قابلیت اجرا خواهدداشت.
ماده ۷ قانون مدنی نیز اینگونه می‌گوید:
اتباع خارجه مقیم در ایران، ازجهت مسائل مربوط به احوال شخصیه و اهلیت خود و نیز از حیث حقوق ارثیه، در حدود معاهدات، مطیع قوانین دولت متبوع خود خواهند بود.
احوال شخصیه در هر کشوری برای تابعان همان کشور توسط قانون گذار مشخص می‌شود.
