الف) انسداد حکمی: این که پس از صدور حکم راجع به درخواست اعاده ی دادرسی، دیگر در همان جهت درخواست اعاده ی دادرسی پذیرفته نمی شود. این نوع انسداد مربوط به صدور حکم است. بنابراین پس از رسیدگی به اعاده دادرسی، در صورتی که درخواست اعاده دادرسی راجع به قسمتی از حکم باشد، فقط همان قسمت نقض یا اصلاح شده باشد یا اینکه پس از رسیدگی علیرغم قید عبارت «حکم مقتضی» در ماده ۴۳۸ ق آ. د. م دادگاه بنابر اقتضاء پرونده قرار صادر نموده باشد. در این حالت منعی در طرح دعوا در محدوده قانون نخواهد بود. و اگر حکمی صادر شده باشد از جهت دیگر می توان درخواست اعاده دادرسی نمود.
ب) مفهوم انسداد فراغی : عبارت است از اینکه دادگاه نسبت به موضوع اعاده ی دادرسی رسیدگی و اتخاذ تصمیم نمود و رای صادره را امضاء کرد، طبق قاعده ی فراغ دادرس مجاز به تغییر، الحاق و کاهش عبارتی به رای خود نمی باشد. بنابراین درخواست اعاده ی دادرسی نسبت به حکمی که پس از اعاده ی دادرسی صادر می شود مسموع نخواهد بود.
