الف) اعاده ی دادرسی اصلی
ب) اعاده ی دادرسی طاری (غیر اصلی)
اعاده ی دادرسی اصلی: به استناد ماده ی ۴۳۲ ق. آ. د. م اعاده ی دادرسی اصلی عبارت از این است، که در خواست کننده بنابر یکی از جهات اعاده ی دادرسی در مهلت مقرر قانونی به طور مستقل با تقدیم دادخواست به دادگاهی که حکم قطعی صادر نموده است تقاضای رسیدگی مجدد به دعوا را بنماید.
اعاده ی دادرسی طاری: به استناد بند ب ماده ی ۴۳۲ ق آ. د. م اعاده ی دادرسی طاری، غیر اصلی و فرعی عبارت از این است که در اثنای یک دادرسی حکمی به عنوان دلیل ارائه شود و کسی که حکم یاد شده علیه او ابراز گردیده است نسبت به آن در خواست اعاده ی دادرسی (رسیدگی مجدد بنابر یکی از جهات مقرر در ماده ی ۴۲۶ ق آ. د. م) نماید.
در قانون جدید ذکری از اعاده ی دادرسی تبعی به عمل نیامده است . علاوه بر اینکه با توجه به صدر ماده ی ۴۳۲ ق آ. د. م ۱۳۷۹ که آمده است ((اعاده ی دادرسی بر دو قسم است الف) اعاده ی دادرسی اصلی ... ب) اعاده ی دادرسی طاری...)) تردیدی نیست که نظر قانون گذار بر حذف اعاده ی دادرسی تبعی بوده است.
