ماده ی ۶۰۸ ق آ. د. م تبصره ی ماده ی ۴۳۴ ق آ. د. م ۱۳۱۸ مقرر می داشت «هرگاه یکی از طرفین دعوی نسبت به حکمی درخواست اعاده ی دادرسی نماید، طرف دیگر می تواند در مقابل آن شخص مادامی که جریان اعاده ی دادرسی خاتمه نیافته از همان حکم نسبت به محکومیت خود در صورت وجود یکی از جهات اعاده ی دادرسی تبعاً درخواست اعاده ی دادرسی نماید. هر چند مدت مقرر برای اعاده ی دادرسی نسبت به او منقضی شده باشد».