به استناد ماده ی ۴۳۳ و ۴۳۴ ق آ. د. م دادخواست اعاده ی دادرسی طاری به دادگاهی تقدیم می گردد که حکم در آنجا به عنوان دلیل ابراز شده است. دادگاهی که دادخواست اعاده ی دادرسی طاری را دریافت می دارد مکلّف است آن را به دادگاه صادر کننده ی حکم ارسال نماید و چنانچه دلایل درخواست را قوی بداند و تشخیص دهد حکمی که در خصوص درخواست اعاده ی دادرسی صادر می گردد موثر در دعوا می باشد، رسیدگی به دعوا مطروحه را در قسمتی که حکم راجع به اعاده ی دادرسی در آن موثر است تا صدور حکم نسبت به اعاده ی دادرسی به تاخیر می اندازد و در غیر این صورت به رسیدگی خود ادامه می دهد.
مهلت اعاده ی دادرسی طاری (فرعی) تعیین نگردیده است به عبارت دیگر هرگاه حکمی به عنوان دلیل در دادگاهی ابراز گردد قابلیت درخواست اعاده ی دادرسی طاری را خواهد یافت.
اطلاق ماده ی ۴۲۷ ق آ. د. م شامل اعاده ی دادرسی طاری نمی گردد. زیرا ماده ی ۴۳۲، ۴۳۳ و ۴۳۴ وارد بر ماده ی ۴۲۷ ق آ. د. م است. ماده ی پیشین قابلیت توسعه و یا تحدید مواد بعدی را ندارد. تعیین محدودیت (بیست روز یا دو ماه) به استناد اطلاق و عموم ماده ی ۴۲۷ ق آ. د. م از موقعیت قانونی برخوردار نیست.
در هر حال درخواست اعاده ی دادرسی طاری به استناد تبصره ی ماده ی ۴۳۳ ق آ. د. م پس از اظهار در جلسه ی اول دادرسی که به موضوع دعوا اصلی رسیدگی می کند باید ظرف سه روز به دفتر دادگاه تقدیم گردد. سایر ترتیبات رسیدگی دادخواست طاری مانند دادخواست اعاده ی دادرسی اصلی است.
