مدت اعتبار اقرارنامه چنانچه جعلی در آن انجام نشود در دادگاه زیاد خواهد بود. بر اساس ماده ۱۲۵۹ قانون مدنی، اقرار به معنای اظهار به اخبار حق و واقعی است که فرد بر علیه خود و به نفع دیگری، انجام می دهد.
هر گاه فردی اطلاعاتی را مطرح کند که مفاد آن نفعی را از وی سلب و یا آن نفع را متوجه شخص دیگری کند، یک نوع اقرار صورت می گیرد. اقرار به حق دیگری و ضرر خود، یک عمل حقوقی است و در زمره ادله اثبات مسئله دعوا قرار می گیرد.
اقرار میتواند به دو صورت شفاهی و کتبی انجام می شود. وقتی اظهارات یک فرد در مقام اقرار به صورت کتبی یادداشت می شوند، سند حاصل اقرارنامه است.
انواع اقرارنامه به دو صورت عادی(دستی) و رسمی (محضری) به ثبت می رسد. مدت اعتبار اقرارنامه رسمی وعادی به شرایط قانونی بستگی دارد. اقرارنامه عادی یا دستی بدون مراجعه به دفاتر اسناد رسمی ثبت می شود.
این نوع اقرارنامه بدون حضور مامور قانون و بین دو طرف دعوا به ثبت می رسد. اقرارنامه رسمی یا محضری با مراجعه به دفتر ثبت اسناد رسمی ثبت می شود و برای تنظیم آن حضور مامور صلاحیت دار الزامی است.
