کلمه تملیک به معنی مالک کردن است در حالی‌که تملک به معنی مالک شدن است. به عبارتی، تملیک یعنی این‌که شما مالی را در اختیار خود قرار می‌دهید اما تملک یعنی شما مالی را به مالکیت نفر دیگری در می‌آورید. اگر بخواهیم مالی را به کسی تخصیص بدهیم باید طبق قرارداد این کار را انجام دهیم. به این معنی که یک نفر می‌گوید تقاضای تصرف، در حالی‌که دیگیری می‌گوید قبول تملک. تملیک نمی‌تواند به صورت ایقاع باشد، زیرا در ایقاع ما انتظار پاسخ نداریم. اما در تملک این یک امر قانونی است و می‌تواند به دنبال عقد یا ایقاع باشد. بنابراین در قانون مدنی ایقاع فقط ابزار مالکیت است. در عمل تملیک، فرد ایجاد کننده می‌خواهد مال خود را به دیگری انتقال دهد.
حق شفعه به این معنی است که مال غیر منقول و مشاع به دو نفر به صورت تضامنی باشد و یکی از آن دو نفر سهم خود را از طریق بیع به دیگری منتقل کند. بدین ترتیب برای شریک دیگری حقوقی با عنوان حق شفعه به‌وجود می‌آید که به مالک اصلی آن حق که شریک دیگری است اصطلاحا شفیع می‌گویند. در این‌صورت شریک می‌تواند مالی را که شخص ثالث به شریک خود داده را به او بدهد و حق و سهم او را تملک کند. در اصطلاح حقوقی به این عمل اخذ به شفعه می‌گویند.
