حق ارتفاق زمانی زایل می‌شود که یکی از شرایط قانونی آن از بین برود. به‌طور کلی، زوال حق ارتفاق به دلایل زیر رخ می‌دهد:
۱. نابودی عین ملک یا تغییر اساسی در آن
اگر ملکی که حق ارتفاق بر آن تعلق گرفته است به‌طور کامل از بین برود (مثلاً بر اثر سیل، زلزله یا تخریب)، حق ارتفاق نیز به‌طور طبیعی زایل می‌شود. همچنین، اگر تغییرات اساسی در ملک ایجاد شود که اجرای حق ارتفاق را ناممکن کند، این حق از بین می‌رود.
۲. ادغام دو ملک در یکدیگر
اگر مالک ملکی که دارای حق ارتفاق است، مالک ملک مورد ارتفاق نیز بشود، دیگر نیازی به این حق وجود ندارد و به‌صورت قهری از بین می‌رود.
۳. انقضای مدت در حقوق ارتفاقی موقت
اگر حق ارتفاق برای مدت معینی ایجاد شده باشد (مثلاً برای ۱۰ سال)، پس از پایان مدت، این حق خودبه‌خود زایل خواهد شد.
۴. عدم استفاده طولانی‌مدت (اسقاط عملی حق ارتفاق)
در برخی موارد، اگر صاحب حق ارتفاق برای مدت طولانی از این حق استفاده نکند و شرایط نشان دهد که قصد استفاده از آن را ندارد، ممکن است حق ارتفاق از بین برود. البته در برخی نظام‌های حقوقی، مرور زمان می‌تواند در این زمینه نقش داشته باشد.
۵. اسقاط حق توسط صاحب آن
اگر صاحب حق ارتفاق، صریحاً یا به‌صورت ضمنی از این حق صرف‌نظر کند، این حق از بین می‌رود.
۶. توافق طرفین
در صورتی که طرفین (مالک ملک مورد ارتفاق و صاحب حق ارتفاق) توافق کنند که این حق از بین برود، حق ارتفاق زایل خواهد شد.
۷. صدور حکم دادگاه
در برخی موارد، اگر دادگاه به دلایلی مانند عدم امکان اجرای حق ارتفاق، ضرر بیش‌ازحد به مالک ملک مورد ارتفاق، یا تغییر شرایط، حکم به زوال این حق بدهد، دیگر قابل اجرا نخواهد بود.
