ماده 225 قانون مدنی به صراحت بیان می‌کند که شهادت شهود نمی‌تواند اعتبار سند رسمی را زیر سوال ببرد. اما این ماده به این معنا نیست که شهادت شهود هیچ ارزشی ندارد. در مواردی که سند رسمی معتبر نباشد، شهادت شهود می‌تواند به عنوان یک مدرک قابل قبول مورد توجه قرار گیرد.

اما در برخی موارد خاص، مانند تزویر یا جعل سند، ممکن است شهادت شهود معتبر باشد. در این موارد، اگر ثابت شود که سند رسمی به دلایل قانونی معتبر نیست، شهادت شهود می‌تواند مورد قبول قرار گیرد. به طور ساده تر شهادت شهود در برابر اسناد رسمی عموماً اعتبار ندارد، مگر در موارد خاص که سند به صورت قانونی معتبر نباشد. در چنین شرایطی، شهادت می‌تواند به عنوان مدرک قابل قبول در نظر گرفته شود.

به طور کل میتوان نتیجه گرفت: هر دو سند رسمی و شهادت شهود می‌توانند به عنوان مدرک در دادگاه مورد استفاده قرار گیرند. اما ارزش و اعتبار هر کدام به عوامل مختلفی از جمله نوع سند، ماهیت ادعا و شرایط پرونده بستگی دارد. در مواردی که این دو مدرک با یکدیگر تناقض داشته باشند، قاضی با توجه به مجموع شواهد و قرائن موجود در پرونده، تصمیم نهایی را اتخاذ خواهد کرد.