زمانی که در دادگاه با سندی روبرو می‌شوید که به شما منتسب شده است، می توانید از انکار و تردید برای دفاع از خود استفاده کنید. این فرآیند می تواند به شما کمک کند تا حق خود را در برابر اسناد نادرست یا مشکوک حفظ کنید. در ادامه، مراحل استفاده از انکار و تردید و مدارک مورد نیاز برای این کار را بررسی خواهیم کرد.
فرایند قانونی انکار و تردید
بیان انکار یا تردید در دادگاه
نخستین قدم این است که به‌طور شفاف و روشن در دادگاه اعلام کنید که سند موردنظر را نمی شناسید یا نسبت به صحت آن تردید دارید. در این مرحله، شما باید توضیح دهید که چرا این سند به شما تعلق ندارد یا چرا در اصالت آن شک دارید.
ارائه مدارک و شواهد
برای اینکه دادگاه به انکار یا تردید شما پی ببرد، باید مدارک و شواهد معتبر ارائه کنید. این شواهد می توانند شامل گواهینامه ها، شهادت شاهدان، یا مدارک دیگر باشند که نشان دهند شما سند را امضا نکرده‌اید یا سند مشکوک است.
استفاده از کارشناسان
در مواردی که شک دارید سند جعلی است، می توانید از کارشناسان خط شناسی یا اسناد کمک بگیرید تا صحت امضا یا نوشته ها را بررسی کنند. این کارشناسان می توانند شواهد علمی برای اثبات تردید شما ارائه دهند.
بار اثبات بر عهده طرف مقابل است
پس از اینکه شما انکار یا تردید را مطرح کردید، طرف مقابل باید ثابت کند که سند موردنظر اصلاً به شما تعلق دارد و آن را امضا کرده اید. این نکته بسیار مهم است زیرا بار اثبات در انکار و تردید همیشه بر عهده طرف مقابل است.
