در این نوع نکاح،زوجیت با انفاق ملازمه ندارد و زن حق نفقه ندارد ، مگر اینکه ضمن عقد شرط شده باشد تا عقد بر آن مبنا جاری شده باشد (ماده 1113 قانون مدنی ) بدین ترتیب مبنای حقوقی الزام به انفاق در نکاح منقطع ، ریشه قراردادی دارد و نتیجتاً ارکان نفقه و میزان تابع توافق طرفیت است و بر خلاف نکاح دائم لزومی ندارد متناسب با وضع زوجه باشد و از سوی دیگر ، بین نفقه و تمکین نیز رابطه متقابل وجود ندارد . یعنی عدم تمکین یا نشوز زوجه ، مسقط حق نفقه وی نخواهد شد ، مگر اینکه خواسته مشترک زوجین به صورت صریح یا ضمنی بر آن مبنا مقید و محدود شده باشد .
ارکان دعوی مطالبه نفقه در عقد نکاح موقت به ترتیب ذیل است :
الف) وجود عقد نکاح منقطع به نحو صحیح
ب) تراضی و توافق زوجین بر استحقاق نفقه زوجه و میزان آن .
مراحل دادرسی :
دادگاه بعد از احراز ارکان فوق که غالباً با ملاحضه سند نکاحیه رسمی یا غیر رسمی محقق می یابد و یا با دلایلی مستند به اقرار یا سایر ادله اثبات دعوی ، تراضی و توافق حین العقد را احراز می نماید و با تشکیل اولین جلسه دادرسی مبادرت به انشای رأی می نماید .
