ماده ۲۲۶ قانون مدنی«در مورد عدم ایفاء تعهدات از طرف یکی از متعاملین طرف دیگر نمیتواند ادعای خسارت نماید مگر اینکه برای ایفاء تعهد مدت معینی مقرر شده و مدت مزبور منقضی شده باشد و اگر برای ایفاء تعهد مدتی مقرر نبوده طرف وقتی می تواند ادعای خسارت نماید که اختیار موقع انجام با او بوده و ثابت نماید که انجام تعهد را مطالبه کرده است».
نکات مهم ماده عبارتند از
الف) برای ایجاد مسئولیت قراردادی بایستی:
۱- قرارداد به شکل صحیح میان خواهان و خوانده منعقد شده باشد؛ رعایت نکات ماده ۱۹۰قانون مدنی.
۲- نقض تعهدات از سوی یکی از طرفین.
۳-ورود یکی از خسارات قانونی به یکی از طرفین؛
منظور از خسارات ،خسارت عدم انجام تعهد یا خسارت تاخیر در انجام تعهد.
۴- رابطه سببیت میان تقض قرارداد و خسارات وارده
ب ) در صورت بطلان عقد، مسئولیت قراردادی علی الاصول دیگر جنبه قرادادی ندارد.
ج ) اگر در انجام تعهد زمان بیان نشده باشد انجام تعهد توسط متعهدله حال می باشد.
د)اگر برای انجام تعهد،طرفین زمانی برای آن در نظر گرفته باشند بعد از پایان موعد مقرر نمیتوان به خاطر تاخیر در انجام تعهد، به جبران خسارات محکوم کرد.
