ماده ٣٣٩ ق.م.مقرر مىدارد:«پساز توافق بایع و مشترى در مبیع و قیمت آن،عقد بیع به ایجاب و قبول واقع مىشود».در این ماده،کلمات بایع،مشترى و مبیع در معناىمجازى به کار رفتهاند؛زیرا قبل از وقوع بیع،طرفین را نمىتوان حقیقتا بایع و مشترى نامید همچنانکه کالاى موردنظر حقیقتا مبیع نیست.