دفاع از فردی که با تست الکل سنج متهم به شرب خمر شده است بدین شرح است:

حسب رویه معمول و فعلی، یکی از طرق احراز شرب خمر توسط افراد؛ استفاده از تست الکل از طریق بکار گیری دستگاه های الکل سنج بخصوص در مواردی است که فردی در حین رانندگی به واسطه مشکوک بودن به مستی متوقف و از وی تست الکل به عمل آمده باشد.
در چنین مواردی چانچه وکالت فردی را که متهم به شرب خمر است عهده دار باشیم و با مطالعه پرونده، مواجه با انکار موکل و عدم وجود دلیل اثباتی دیگر بزه شرب خمر یعنی شهادت شهود باشیم برای دفاع از موکل باید دفاعیات مؤثری به شرح آتی ارائه نمود:

اولاً: دلایل اثبات بزه شرب خمر موضوعیت داشته و بزه مرقوم جز با اقرار متهم یا شهادت شهود قابل اثبات نیست و علم قاضی نیز که در طول سایر ادله اثباتی قرار دارد در صورتی می تواند مستند صدور حکم قرار گیرد که مبتنی بر امارات قضایی و ظنیه قابل اتکاء باشد.

ثانیاً: تست الکل از طریق بکارگیری دستگاه الکل سنج در صورتی می تواند مستند علم قاضی قرار گیرد که متهم به صورت داوطلبانه حاضر به انجام این تست باشد؛ از این رو همچنانکه به اجبار نمی توان افراد را ملزم به دادن تست اعتیاد کرد؛ الزام و اجبار ایشان به انجام تست الکل نیز فاقد توجیه بوده و معذالک در اوراق و محتویات پرونده نیز دلیلی دایر بر تفهیم اختیار انجام تست الکل به موکل ملاحظه نمی گردد.

ثالثاً: با عنایت به اینکه تست الکل بواسطه احتمال بروز خطا و اشتباه در شیوه آزمایش یا نتیجه آن فاقد حجّیت شرعی است؛ لذا نمی تواند از مصادیق امارات قضایی و مستند علم قاضی برای صدور حکم باشد.