1-اصل (حد اعلای) حسن نیت :
تمام قراردادها و روابط باید مبتنی بر حسن نیت باشد .

اصل حسن نیت مورد بیمه گذار :
وی موظف است کلیه اطلاعاتی که درباره بیمه دارد در کمال درستی و صداقت اظهار کند .
اصل حسن نیت درباره بیمه گر :
 وی موظف است در سند بیمه هر انچه نشان دهنده تعهدات اوست به وضوح ذکر کند .


2-اصل غرامت یا اصل زیان :
هرگز نباید بیمه به صورت منبع استفاده برای بیمه گذار درآید.بیمه گر متعهد به رفع بی تعادلی و جبران خسارتی است که در پی حادثه مورد بیمه در وضع مالی بیمه گذار پدید آمده.

3-اصل نفع بیمه پذیر :
فرض بر این است که فرد بیمه شده یا استفاده کننده ، علاقه مند و ذینفع است که خطر بیمه شده بروز نکند .

4-اصل جانشینی :
زمانیکه خسارت وارده بر اثر غفلت یا کوتاهی اشخاص به وجود می اید در این صورت با پرداخت خسارت "حق رجوع" به بیمه گر منتقل می شود و بیمه گر میتواند اقدامات پیگیری و قضایی را  بعمل آورد.

5-اصل تعدد بیمه : منظور این است که برای یک شئ چند قرارداد بیمه وجود داشته باشد.تعدد بیمه موجب بطلان قراردادهای بیمه نیست .درصورتی که سه شرط زیر وجود داشته باشد:

+اینکه جمع مبالغ از ارزش واقعی شئ بیمه شده تجاوز نکند .
+اینکه یک شخص از همه بیمه نامه ها منتفع باشد.
+خطرهای بیمه شده در همه بیمه نامه ها یکسان باشد.
ادامه

6-اصل داوری :
هرگونه اختلاف بین بیمه گر و بیمه گذار به ویژه از نظر فنی ترجیحا از طریق توافق و سازش حل میشود .در صورت عدم توافق موضوع داوری به میان می آید.
مزایای داوری :
داوری به دور از تشریفات وقت گیر بوده است و داوران اغلب از میان صاحب نظران فنی و مدیران بازنشسته یا شاغلین متخصص در امر بیمه بوده  که داوری مینمایند.

7-اصل علت نزدیک:
بیمه گذار باید بنا بر دریافت حق خسارتی که به دنبال آن است نشان دهد رابطه علت و معلولی نزدیک و مستقیم بین خسارت وارده و وقوع حادثه  وجود دارد.

8-اصل اتکایی :
ریسک بیمه شده تا جایی که ممکن است میتواند پخش شود.بر ا ساس این اصل بیمه گر قادر است یا توجه به سرمایه خود بخشی از ریسک های صادره را به حساب خود نگه داشته و مازاد بر توان خود را میان بیمه گران اتکایی مختلف تقسیم نماید .
منبع:نگارش فوق تخصصی حقوق بیمه