اصولاً اسناد به اسناد رسمی و اسناد عادی تقسیم می‌شوند.

سند رسمی: طبق ماده ۱۲۸۷ قانون مدنی اسنادی که ۱ – در اداره ثبت اسناد و املاک ۲ – دفاتر اسنادرسمی  ۳ – نزد مأمورین در حدود وظایف و صلاحیت آنها و طبق مقررات قانونی تنظیم شده باشد سند رسمی محسوب است و طبق ماده ۱۲۸۹ قانون مدنی اسنادی که فاقد خصوصیات مربوط به اسناد رسمی باشند اسناد عادی محسوب می‌گردند.

سند عادی خود به دو بخش تقسیم می‌شود :

الف: سند عادی تجاری  

  ب: سندعادی غیر تجاری (سندطلب، اقرار به بدهی)

سند عادی تجاری، شامل:

برات،سفته (فته طلب) وچک که مواد ۲۲۳ الی ۳۱۹ (ق ت و) اسناد تجاری عادی خاص هستند .

+سند عادی غیر تجاری، شامل سند قبض انبار،ورقه سهام،بارنامه واوراق قرضه که اسناد عادی تجاری عام هستند.

برای اسناد عادی تجاری امتیازات و ضمانتهای اجرایی توسط قانونگذار پیش بینی شده است ، از جمله این حمایتها:

*رسیدگی فوق العاده و سریع نسبت به سایر اسناد است.
دادگاههای ویژه به این امر رسیدگی می‌نمایند.

*امکان صدور اجرائیه که در حکم سند لازم‌الاجرا است وجود دارد.

*امکان صدور قرار تأمین خواسته بدون تودیع خسارت احتمالی وجود دارد.

*این اسناد باید دارای شرایط مخصوصی از نظر شکل، ماهیت و نحوه تنظیم و نحوه شکایت باشند تا تحت حمایت قانونی قرار گیرند.