۱- شرط اول اینکه عقد ضمانت عقدی قابل فسخ نمیباشد و نیاز به ایجاب و قبول خاصی دارد که بین ضامن و طلبکار انجام میگیرد که این ایجاب عبارت است از : ضمنت(ضامن شدم) یا تکفلت (به عهده گرفتم )وتقبلت(تقبل کردم)و مانند آن و درصورتی که به جای ای الفاظ مثلا بگویید مال تو نزد من است یا برمن است یا آنچه بر اوست بر من است ، صراحت در ضمانت را دارا نمی باشد و ایجاب ضمانت با این الفاظ قابل قبول نیست.
۲- ضامن میبایست ثروتمند باشد طوری که بتواند طلب بدهکار را بده و یا اینکه طلبکار از فقیر بودن فرد مضنون عنه مطلع باشد.
۳- رضایت داشتن مدیون اصلی یا همان بدهکار در عقد ضمانت نقشی ندارد زیرا طبق قانون رضایت داوطلبانه صحیح می باشد.یعنی اگر شخصی داوطلبانه و بدون اینکه بدهکار از اون بخواهد ضامن شود و عقد ضمانت را قبول کند ، آن زمانت صحیح است و بدهکار حق هیچ اعتراضی را ندارد.فقط اینکه ضامن حق رجع به بدهکار را د ر این شرایط نخواهد داشت.
۴- اگر طلبکار طلب خود را به ضامن ببخشد ، ضامن دیگر نمیتواند از بدهکار چیزی طلب کند و اگر مقداری از آن طلب را ببخشد نیز ضامن حق مطالبه آن مقدار از از بدهکار نخواهد داشت.اما اگر طلبکار همه یا قسمتی از طلب را بابت خمس یا زکات یا صدقه یا امثال آن حساب کند ، ضامن میتواند از بدهکار آن را مطالبه کند.
۵- ضامن ضمن قبول عقد ضمانت ، فرم قرارداد وام را امضا میکند و این امضای ضامن به طلبکار این حق را میدهد که درصورت پرداخت نکردن بدهی توسط بدهکار ، بدهی خود را از طریق فیش حقوقی و موجودی حساب ضامن برداشت کند.
