در نوشتن اظهارنامه باید نهایت دقت را داشته باشیم چون هر مطلبی که قید می‌کنیم، از آنجایی که در نهایت ذیل آن را امضا خواهیم کرد، تحت شرایطی اقرار محسوب می‌شود و ممکن است در دعوی طرف مقابل از آن بر علیه خودمان استفاده کند.
در تنظیم اظهارنامه نمی‌توان خارج از نزاکت و اخلاق عمل کرد و از الفاظ رکیک استفاده کرد.
چون مراجع قضایی از ابلاغ اظهارنامه‌هایی که خارج از نزاکت می‌باشد خودداری می‌کنند. در مورد موضوعاتی صحبت کنیم به مستند بودن آن ها مطمئن هستیم و باید از تهدید مخاطب و نسبت دادن جرم به طرف مقابل یا نوشتن اکاذیب خودداری کنیم چرا که ممکن است تحت شرایطی جرم باشد و طرف مقابل می تواند در دادگاه کیفری علیه ما طرح دعوا کند. اگر خواستیم به همراه اظهارنامه تصویر سند یا چیزی را برای طرف بفرستیم حتما در متن اظهارنامه این موضوع را تصریح کنیم.
ارسال اظهارنامه از آن رو که یک اقدام قضایی است و به شخص مخاطب ابلاغ می شود، سبب می شود تا مخاطب بداند که قصد اقدام قانونی علیه او را داریم و آمادگی خود را بالا برد.
به عنوان مثال، فرض کنید که بخواهید اموال شخص بدهکار را جهت طلب خود توقیف نمایید در این صورت، ممکن است که مدیون با اطلاع از این وضعیت، اموال خود را مخفی کند. بنابراین در اظهارنامه سه حالت داریم: اول مواردیکه طبق قانون باید اظهارنامه ارسال نماییم دوم مواردیکه ارسال اظهارنامه اختیاری است و سوم مواردیکه عدم ارسال اظهارنامه ارجحیت دارد و باید مستقیما دادخواست داد.
