مرد می‌تواند هر زمان که بخواهد مدت عقد موقت را ببخشد و به آن پایان دهد و اصطلاحا آن را فسخ کند، امّا از نظر شرع و قانون این حق برای زن در نظر گرفته نشده است، البته بین فقها در این رابطه اختلاف وجود دارند و برخی معتقدند که مرد هنگام عقد می‌تواند به زن وکالت بدهد تا هر زمان که بخواهد صیغه را فسخ کند امّا برخی دیگر می‌گویند حق فسخ را نمی‌توان به زن واگذار کرد، بلکه می‌توان به او وکالت داد تا از طرف شوهر باقیمانده مدت را ببخشد.

از طرف دیگر فسخ در این نوع ازدواج ممکن است بر اساس وجود عیب در یکی از طرفین یا توسط وجود نداشتن صفتی که ضمن عقد شرط شده است به وجود بیاید که در این صورت حق فسخ برای زن وجود دارد؛ حق فسخ برای زن با وجود عیب‌هایی در مرد مانند: جنون، بیماری‌های جنسی، عدم توانایی مرد در روابط جنسی و… به وجود می‌آید. هم‌چنین وجود عیوبی در زن می‌تواند حق فسخ را برای مرد ایجاد کند که با وجود اختیار مرد در حق بخشیدن مدت عقد، این حق بی معنی خواهد بود؛ گفتنی است که هر یک از زن و مرد اگر پیش از عقد از وجود این عیب‌ها آگاه بوده باشند، حق فسخ نخواهند داشت.