زمانی که بین مالک اصلی و متصرف دعوا یا اختلافی رخ دهد، این مالک است که باید تلاش خود را برای اثبات مالکیت ملک یا زمین خود داشته باشد تا بتوان زمین یا ملک خود را از اختیار متصرف خارج ساخته و به خود اختصاص دهد، از این رو درست در زمانی که این اختلاف برای دعوای مالکین رخ می دهد، نیاز به اثبات دارد.
اثبات مالکیت با ادله ی حقوقی علتی بر انتقال مالکیت نیست و می بایست با ارائه ی مستندات عادی یا قانونی همراه باشد، زمانی که خواهان دعاوی را ثابت می نماید، آگاه است که مالکیت خود را باید با دلایل قوی و مستند شده در اختیار افراد قرار دهد، از این رو می توان گفت که این اقدام نیاز است، با جدیت انجام شود تا پس از آن هیچ قراردادی کذب یا دروغین جلوه نمایی نکند.
در فرآیندی که مالکیت ملک باید به اثبات برسد خوانده باید در جلسه دادگاه حضور یابد و در مقابل سوال های قاضی دادگاه پاسخگو باشد، از این رو چنین فرد متصرفی باید در آن زمان مستندات ادعای خود را ارائه دهد تا بر خواهان غلبه نماید، در این جا نیز باید خواهان مستندات و ادله ی خود را ارائه نماید.
به جهات قانونی در نظر داشتن فسخ، اقاله، ابطال یا هر قرارداد دیگری یک مدرک به شمار می آید و اعتبار این مدرک در حکم دفاع مؤثر از آن است که ارزش اصلی را به مدرک می دهد.
